۷ نشانه معلمین کذبه
هیچ کس بیشتر از معلمین دروغین جهنم را نمی‌گستراند. هیچ کس از منحرف کردن مردم از حقیقت و به خطا انداختن آنها لذت و شادی بیشتری نمی‌برد. در هر دوره‌ای از تاریخ بشر، معلمین دروغین حضور داشتند؛ آنها همیشه یک بلا و آفت محسوب می‌شدند و همیشه در جعل کردن حقیقت فعال بوده‌اند. شاید شرایط آنها تغییر کند اما روشهایشان ثابت باقی می‌ماند.
در اینجا هفت نشانۀ معلمین دروغین را ارائه کرده‌ایم:
شمارۀ ۱: معلمین دروغین در پی راضی کردن انسانها هستند.
چیزی که ایشان تعلیم می‌دهند برای گوشها خوشایند است، به جای آنکه به نفع دل انسان باشد. آنها گوشهای پیروانشان را با چابلوسی قلقلک می‌دهند و تمام مدت با شوخی و بی‌مبالاتی به چیزهای مقدس می‌نگرند، به جای آنکه با آنها با ترس و احترام برخورد کنند. این کاملاً متضاد معلم حقیقی کلام است، کسی که می‌داند که به خدا جوابگوست و بنابراین بیشتر مایل است خدا را خشنود کند تا انسان را. همانطور که پولس می‌گوید:
«بلکه چون کسانی سخن می‌گوییم که خدا بر آنها مُهر تأیید زده و انجیل را بدیشان به امانت سپرده است. ما در پی خشنود ساختن مردم نیستیم، بلکه خشنودی خدایی را طالبیم که دلهای ما را می‌آزماید» (اول تسالونیکیان ۴:۲).
شمارۀ ۲: معلمین دروغین نسبت به وفادارترین خادمان خدا بیشترین انتقادات را می‌کنند.
معلمین دروغین کسانی را که حقیقت را تعلیم می‌دهند، مورد انتقاد قرار داده و سخت‌ترین انتقادات خود را متوجه کسانی می‌کنند که بیشتر از سایرین به حقیقت پایبند هستند. ما این مساله را در بسیاری از جاهای کتاب مقدس می‌بینیم، مثلاً قورح و دوستانش به ضد موسی و هارون به پا خاستند (اعداد ۳:۱۶) و وقتی خدمت پولس از سوی منتقدانی که گفته بودند با اینکه کلامش قوی است اما خودش ضعیف و بی‌اهمیت است، با خطر روبرو و تضعیف شد (دوم قرنتیان ۱۰:۱۰). ما این موضوع را به نحو قابل ملاحظه‌ای در حملات شرورانۀ مقامات مذهبی به ضد عیسی مشاهده می‌کنیم. امروزه، معلمین دروغین به توبیخ و تحقیر کردن خادمین وفادار خدا ادامه می‌دهند. با این حال، چنانچه آگوستین اعلان کرد:
«کسی که به میل خود از نیک نامی من سوء استفاده می‌کند،
بی‌آنکه فهمیده باشد به پاداش من افزوده است.»
شمارۀ ۳: معلمین دروغین حکمت و رویای خود را تعلیم می‌دهند.
این امر در روزگار ارمیا واقعاً حقیقت داشت، وقتی خدا گفت:
«این انبیا به دروغ به نام من نبوّت می‌کنند. من ایشان را نفرستاده‌ام و فرمانی به ایشان نداده‌ام، و سخنی با ایشان نگفته‌ام. آنچه برای شما نبوّت می‌کنند، رؤیای دروغین، پیشگوییِ باطل و فریبِ دل خودشان است» (ارمیا ۱۴:۱۴).
و امروز هم معلمین دروغین حماقت انسانها را تعلیم می‌دهند به جای آنکه به تعلیم حکمت عمیقتر و غنی‌تر خدا بپردازند. پولس می‌دانست که
«زیرا زمانی خواهد آمد که مردم به تعلیم صحیح گوش فرا نخواهند داد، بلکه بنا به میل خویش، معلّمان بسیار گِرد خود خواهند آورد تا آنچه را که گوشهایشان طالب شنیدن آن است، از آنان بشنوند» (دوم تیموتائوس ۳:۴).
شمارۀ ۴: معلمین دروغین از مهمترین مسايل کلام غافل شده و به جای آن روی جزئیات کوچک تمرکز می‌کنند.
عیسی این گرایش را در معلمین دروغین زمان خود تشخیص داد و به آنها هشدار داد:
«وای بر شما ای علمای دین و فَریسیان ریاکار! شما از نعناع و شِوید و زیره ده‌یک می‌دهید، امّا احکام مهمترِ شریعت را که همانا عدالت و رحمت و امانت است، نادیده می‌گیرید. اینها را می‌بایست به جای می‌آوردید و آنها را نیز فراموش نمی‌کردید» (متی ۲۳:۲۳).
معلمین دروغین تاکید زیادی روی وفاداری به دستورات کوچکتر دارند و حتی احکام بزرگتر را نادیده می‌گیرند. پولس به تیموتائوس دربارۀ کسی هشدار داد که، «مستِ غرور شده است و هیچ نمی‌فهمد. چنین کس عطشی بیمارگونه به جرّ و بحث و مجادله بر سر کلمات دارد، که از آن حسد و نزاع و ناسزاگویی و بدگمانی برمی‌خیزد و موجب کشمکش دائمی میان افرادی می‌شود که فکرشان فاسد شده است و از حقیقت منحرف گشته، گمان می‌کنند دینداری وسیله‌ای است برای سودجویی» (اول تیموتائوس ۴:۶-۵).
شمارۀ ۵: معلمین دروغین آموزۀ غلط خود را پشت نطق و موعظه ی فصیح و زیبای خود و چیزی که ظاهرا به لحاظ منطقی گیرا به نظر می‌رسد، پنهان می‌کنند.
درست همانطور که زن فاحشه خودش را آرایش می‌کند و عطر می‌زند تا خود را زیباتر و جذابتر جلوه دهد، معلم دروغین کفرها و آموزۀ خطرناک خود را پشت استدلالهای قوی و به کاربردن زبان شیرین و زیبا پنهان می‌کند. ایشان (معلمین کذبه) به لحاظ روحانی دارویی سمی با روکشی از طلا به خورد شنوندگانش می دهند؛ شاید زیبا و ارزشمند به نظر برسد، اما هنوز مرگبار است.
شمارۀ ۶: معلمین دروغین بیشتر به فکر این هستند که دیگران را به عقاید خود جذب کنند به جای آنکه به آنها کمک کرده و اصلاحشان کنند.
این یکی دیگر از مواردی بود که عیسی در حاکمان مذهبی زمان خود تشخیص داد.
«وای بر شما ای علمای دین و فَریسیان ریاکار! شما دریا و خشکی را درمی‌نوردید تا یک نفر را به دین خود بیاورید و وقتی چنین کردید، او را دو چندان بدتر از خود، فرزند جهنم می‌سازید» (متی ۱۵:۲۳).
معلمین دروغین در نهایت به اصلاح و بهبود زندگی‌ها و نجات جانها نمی‌پردازند، بلکه روی تاثیر گذاشتن و مجاب کردن ذهنها و جذب پیروان و اعضای بیشتر تمرکز دارند.
شمارۀ ۷: معلمین دروغین از پیروان و شاگردان خود سوء استفاده می‌کنند.
پطرس نسبت به این خطر هشدار داده، گفت:
«امّا در میان قوم، انبیای دروغین نیز بودند، همان‌گونه که در میان شما نیز معلّمان دروغین خواهند بود که پنهانی بدعتهای مهلک خواهند آورد و حتی سَروری را که ایشان را خریده، انکار خواهند کرد و این‌گونه، هلاکتی سریع بر خود فرو خواهند آورد. بسیاریْ فجور ایشان را پیروی خواهند کرد، و به سبب آنان راه حق مذمّت خواهد شد. ایشان از طمع، با توسل به سخنان فریبنده، از شما بهره‌کشی خواهند کرد. امّا محکومیتشان که از دیرباز رقم خورده، بی‌کار ننشسته و نابودی‌شان نخوابیده است!»
(دوم پطرس ۱:۲-۳).
معلمین دروغین از پیروان خود سوء استفاده می‌کنند زیرا حریصند و طالب ثروتهای این دنیا می‌باشند. با توجه به این، همیشه اصولی را تعلیم می‌دهند که هدف آنها ارضای نفس است. معلمین دروغین به فکر منفعت بردن از شما هستند نه به فکر خیریت شما؛ آنها بیشتر از آنکه به فکر نجات گمشدگان باشند، می‌خواهند خودشان را خدمت کنند؛ آنها راضی هستند که شیطان روح شما را تصاحب کند، تا بتوانند از شما سوء استفاده کنند.
الهام شده از سوی شای لین و ضمیمۀ دوم کتاب توماس بروک به نام راه حل از میان بردن حیله‌های شیطان.
