آیا در عهد جدید دربارۀ دو عطیه متفاوتِ زبان صحبت می‌شود؟

آیا در عهد جدید دربارۀ دو عطیه ی مختلف زبانها صحبت می‌شود؟

آیا واقعاً عطیه زبانها در اعمال رسولان همان است که در اول قرنتیان آمده است؟

ناتان بوزنتس

در ابتدا آنچه را که در اعمال و اول قرنتیان گفته شده است مقایسه می‌کنیم:

1) اعمال رسولان. معجزه سایر زبانها در اعمال مستقیماً با عمل روح القدس مرتبط است (4:2، 18؛ ۴۴:۱۰-۴۶؛ 6:19). در اصل صحبت به زبانها گواهی بر پذیرش «عطیه» (dorea) روح القدس است (45:10).

اول قرنتیان. مانند اعمال عطیه زبانها در اول قرنتیان مستقیماً با عمل روح القدس مرتبط است (1:12، 7، 11 و غیره). عطیه زبانها همچنین به عنوان گواهی (یا «ظهور») پذیرش روح القدس (7:12) می‌باشد.

2) اعمال رسولان. مطابق با پطرس در اعمال ۱۵:۱۱-۱۷ دلالت بر این دارد كه در باب 10 اعمال رسولان همان زبانهای باب 2 اعمال رسولان وجود دارد و حتی می‌گوید كه كورنلیوس و خانواده اش همان عطایا (dorea) را همچون رسولان در روز عید پنطیکاست پذیرفتند. این نشان می‌دهد که عطیه زبانها به رسولان (در اعمال 2) فقط به رسولان محدود نشده بود، بلکه حتی (حداقل) کورنلیوس و خانواده اش (اعمال 10) و کمی بعدتر پیروان آپولس نیز آنرا دارا بودند (نگاه کنید به اعمال 19).

اول قرنتیان. پولس به عنوان رسول دارای عطیه زبانها (18:14) بود. در همان زمان، او تایید کرد که افرادی با این عطیه در کلیسای قرنتس وجود دارند.

3) اعمال رسولان. در باب 2 اعمال رسولان، توصیف معجزه توانایی فراطبیعی برای صحبت به زبانهای دیگر، یعنی زبانهای خارجیِ [ملل مختلف] بود (4:2، 9-11).

اول قرنتیان. همچون در اعمال، عطیه زبانهای غیر به یکی از عطایای تکلم مربوط می‌شود (30:12؛ ۵،۲:14). این واقعیت که می‌توان تفسیر/ ترجمه کرد (10:12؛ 5:14، 13) نشان می‌دهد که این زبان‌ها واقعی و خارجی بوده‌اند، مشابه زبان‌ها در باب 2 اعمال. این موضع با این واقعیت زمانی مستحکمتر می‌شود که پولس در 10:14-11 مستقیماً تکلم به زبانها را به همراه زبانهای غیر در کنار هم قرار می‌دهد و همچنین به اشعیا 11:۲۸-12 اشاره می‌کند.

4) اعمال رسولان. معمولاً در اعمال زبانها توسط واژه‌های یونانی gloss نامیده می‌شوند (۱۱،۴:2؛ 46:10؛ 6:19)، گرچه واژه گویش (dialecto) نیز دو بار استفاده می‌شود (۶:۲، 8).

اول قرنتیان. همچون در اعمال، اول قرنتیان 12–14 معمولاً واژه‌ها gloss نامیده می‌شوند (10:12 ، 28 ؛ 8،1:13؛ 14: 2، 4، 5، 9، 13، 18، 19، 22، 23، 26، 27، 39) ، هر چند پولس دو بار از واژه phoneo استفاده می‌كند (در 14: 10–11).

5) اعمال رسولان. طبق اعمال، صحبت به زبانها به عنوان نشانه‌ای برای غیر یهودیان و امتها داده شده بود (2: 5، 12، 14، 19).

اول قرنتیان. همانطور که در اعمال، عطایای زبان برای غیر یهودیان و امتها نشانه بود (14: 21–22؛ با اشعیا 11:28 مقایسه کنید). توجه داشته باشید که در 22:14 این عطیه حتی «نشانه» نامیده می‌شود (همان کلمه «نشانه / آیت» که در اعمال 22:2 است). بنابراین استفاده از زبانها توسط قرنتیان یک نشانه بود، همانطور که استفاده از زبانها توسط رسولان نشانه بود.

6) اعمال رسولان. صحبت به زبانهای دیگر ارتباط تنگاتنگی با نبوت (2: 16-18 ؛ 19: 6) و سایر نشانه‌های انجام شده توسط رسولان دارد (43:2).

اول قرنتیان. همچون در اعمال، عطاء زبانها با نبوت ارتباط تنگاتنگی دارد (به کل باب‌های 12-14 مراجعه کنید).

7) اعمال رسولان. در روز عید پنطیکاست، برخی از یهودیان بی‌ایمان وقتی می‌شنیدند که رسولان در حال صحبت کردن به زبانهای دیگر هستند (که برای این یهودیان غیر قابل درک بود)، آنها را به مست بودن متهم می‌کردند.

اول قرنتیان. با وضعیت مشابه در اعمال، پولس می‌گوید که بی‌خدایان قرنتیان را به «دیوانه بودن» (شبیه به مستان) متهم می‌کنند، ولی اگر زبانشان تفسیر نشود (23:14)، یعنی برای شنوندگان نامفهوم خواهد ماند.

اطلاعات کتاب مقدس از مشاهدات فوق، این نتیجه را تأیید می‌کند که عطیه زبانهایی که در اول قرنتیان توصیف شده است، نشان دهنده همان پدیده‌ ی شگفت‌انگیز زبانهایی است که در اعمال از آنها صحبت می‌شود.

به این می‌توان اضافه کرد که لوقا نویسنده اعمال، از نزدیکان پولس رسول نویسنده اول قرنتیان بود. علاوه بر این، کتاب اعمال رسولان پس از اول قرنتیان نگاشته شده است. بنابراین بعید به نظر می‌رسد که لوقا از همان اصطلاحات پولس استفاده می‌کرد، اگر می‌دانست که این پدیده‌ها به طور قابل توجهی متفاوت هستند و خصوصاً با توجه به اینکه این امر می‌توانست منجر به سردرگمی بیشتر در مورد عطاهای روحانی شود، چرا که در کلیسای قرنتس آشفتگی و سردرگمی به اندازه کافی وجود داشت.

بعلاوه پدران كلیسا، عطیه زبانها در اعمال رسولان

و عطیه زبانها در اول قرنتیان را یكسان دانسته‌اند.

*****

در مورد اول قرنتیان باب‌های 12 و 14 چه؟

آیا در آنها از عطایای مختلف زبان صحبت می‌شود؟

من مطمئن هستم که پاسخ به این سوال منفی است. این هم چند دلیل متعدد:

1) اول قرنتیان 12. در 7:12 و 12: 14–26 پولس تأکید می‌کند که هدف از همه عطایای روحانی – از جمله زبان‌ها – ساخت و بنای کلیسا است. همان ایده در باب 13 مورد تأکید قرار گرفته است، جایی که پولس اشاره می‌کند که اگر عطایا با محبت فداکارانه مشخص نشوند با تمام وجود شکوه خود بی‌فایده هستند.

اول قرنتیان 14. همانطور که در باب 12 پولس تأکید می‌کند، هدف از زبان‌ها – ساخت و بنای کلیساست (5:14، 6، 12، 13، 17، 26).

2) اول قرنتیان 12. در 1:12، پولس از واژه یونانی pneumaticos برای شروع موضوع عطایای روحانی استفاده می‌کند.

اول قرنتیان 14. در 1:14، پولس با استفاده از واژه یونانی pneumaticos دوباره به موضوع عطایای روحانی باز می‌گردد. او پس از بازگشت یا ارجاع به باب 13 درباره برتری محبت نسبت به همه عطایای روحانی صحبت می‌کند. پولس با استفاده از همان اصطلاح نشان می‌دهد که به همان موضوع بازگشته و به توصیف همان عطایای روحانی که در پایان باب 12 از آنها صحبت کرده است، می‌پردازد.

3) اول قرنتیان 12. در 31:12، پولس خواستار اشتیاق یا غیرت نسبت به عطایای «بزرگ» («بزرگ» از واژه یونانی maidzon) می‌شود.

اول قرنتیان 14. در 5:14، پولس اشاره به «برتری» (maidzon) عطیه نبوت نسبت به عطیه زبان‌ها می‌کند، به همین علت قرنتس باید به دنبال خود نبوت باشند. این ادامه افکار پولس است که در 31:12 بیان شده است، یعنی روشن است که در مورد همان عطایا صحبت می‌شود که در باب 12آمده است.

4) اول قرنتیان 12. در باب 12‌ کلمه «زبانها» از واژه یونانی glossa آمده است. این همان کلمه‌ای است که معمولاً در اعمال برای توصیف عطایای زبانها به کار می‌‌رود.

اول قرنتیان 14. همانطور که در باب 12 آمده است، کلمه «زبانها» (به جز آیات 10-11) از واژه یونانی gloss آمده است. از نظر لغوی، این کلمه به معنای «زبان» به عنوان عضوی در دهان یا به عنوان یک زبان خارجی واقعی است. این متن به معنای دوم اشاره می‌کند: یک زبان خارجی.

5) دوم قرنتیان 12. کلمه «صحبت کردن» (زبانها) در 30:12 از فعل یونانی laleo آمده است.

اول قرنتیان 14. کلمه «صحبت کردن» (زبانها) در 2:14، 4، 5، 6، 13، 18، 23 از فعل یونانی laleo گرفته شده است. بنابراین ترکیب کلمات laleo و glossa («برای صحبت کردن به زبانها») در هر دو باب از نظر لغوی معادل است.

6) اول قرنتیان 12. در 12:28-30 همانطور که ذکر شد، به وضوح پولس اشاره می‌کند که همه به زبانها صحبت نمی‌کنند.

اول قرنتیان 14.

الف) در۵:۱۴، پولس می‌گوید که «می‌خواهد» همه کلیسای قرنتس به زبانها صحبت کنند. اینگونه او اشاره دارد بر اینکه اکنون همه به زبان صحبت نمی‌کنند. علاوه بر این، از سخنان پولس استنباط نمی‌شود که این حتی به طور بالقوه امکان پذیر است. (پیش از این، پولس دقیقاً از همان قاعده در اول قرنتیان 7:7 استفاده می‌کند و می‌گوید كه او «می‌خواهد» همه مسیحیان ازدواج نكنند! اما بدیهی است كه این امر امكان پذیر نبود چرا که بسیاری از خوانندگان رساله قبلاً ازدواج كرده بودند.) بعلاوه پولس در مورد تمایل خود برای تشویق قرنتیان به صحبت كردن به زبانها نمی‌نویسد. برعکس، از مابقی آیه 5 روشن است که مفهوم توصیه پولس این است که آنها باید نسبت به نبوت و به عطاء بزرگ مشتاق باشند (رجوع کنید به 39:14).

ب) در 23:14، وقتی پولس می‌گوید «همه»، این تنها به معنای «همه کسانی است که عطاء زبانها را دارند»، همانند «همه» در آیه 24 که به معنای «همه کسانی که عطاء نبوت دارند».

7) اول قرنتیان 12. در سراسر باب 12، عطیه زبانها با سایر عطایا از جمله عطیه نبوت و عطاء ترجمه زبانها رابطه نزدیکی دارد.

اول قرنتیان 14. عطاء نبوت در باب 12 (آیه 10، 28–29) همان عطیه نبوت است که در باب 14 توصیف شده است (آیه 1، 3–5 و غیره). و عطاء ترجمه زبانها در باب 12 همان است که باب 14 آمده است. به این ترتیب، عطیه زبانها در باب 12عطیه زبانها است که در باب 14 آمده است.

در متن اول نامه به قرنتیان، باب 12-14 یک بخش واحد را تشکیل می‌دهد. به سختی می‌توان تصور کرد که پولس از اصطلاحات مشابه در یک متن استفاده می‌کرد، اگر او در مورد پدیده‌های کاملاً متفاوت صحبت می‌کند.

*****

همه اینها برای چیست؟

این مشاهدات به ما کمک می‌کنند تا در مورد تعلیم عهد جدید درباره عطاء زبانها به نتیجه‌گیری‌های مهم زیر برسیم:

1) نمود زبانها در باب 2 اعمال، به وضوح رسولان توانایی صحبت کردن به زبانهای خارجی واقعی را داشتند که قبلاً آنها را یاد نگرفته بودند.

2) طبق گواهی پولس، نمود زبانها در باب 10 اعمال (و به طور غیرمستقیم، در باب 19 اعمال)، همانند باب 2 بود.

3) شواهد تفسیری و تاریخی نشان می‌دهند که عطیه زبانها در اول قرنتیان همان پدیده‌ای است که در کتاب اعمال آمده است.

4) همچنین شواهد تفسیری و تاریخی نشان می‌دهند که حداقل طبق ماهیت خود (یا طبیعت) فقط یک عطاء زبانها وجود دارد که در اول قرنتیان 12-14 توصیف شده است.

5) بنابراین من به این نتیجه رسیدم که عطیه زبانها در اول قرنتیان 12-14، همانند باب 2 اعمال، برخی از ایمانداران توانایی صحبت کردن به زبانهای خارجی واقعی را داشتند که قبلاً یاد نگرفته بودند. هیچ مبنای تفسیری یا متنی وجود ندارد که ادعا کند عطاء زبانها در باب 14 اول قرنتیان تفاوت اساسی دارد (به عنوان مثال این «زبان» دعای روحانی بی معنی است که هر ایماندار می‌تواند آن را فرا بگیرد و به دنبال آن باشد).

6) از آنجا که هدف از صحبت كردن به زبانها ساختن كلیساها بود، كه فقط در صورت ترجمه از یك زبان خارجی قابل دستیابی است، تا مردم در كلیسا بتوانند آنچه را كه گفته می شود بفهمند، در باب 14 اول قرنتیان پولس بر اهمیت تفسیر (ترجمه) آنچه در زبانها گفته می‌شود تأكید می‌كند.

این نتیجه گیری‌ها پیامدهای گسترده ای در مورد چگونگی پاسخ به استدلال‌های جنبش کاریزماتیک امروز دارد.