رومیان ۱۱:۹-۱۶ آیا این متن درباره برگزیدگیِ فردی برای نجات سخن می گوید؟ شبان آلکس پروکوپینکو
رومیان ۱۶-۱۱:۹
آیا این متن درباره برگزیدگیِ فردی برای نجات سخن می گوید؟
شبان آلکس پروکوپینکو
«امّا پیش از آنکه آنها به دنیا بیایند، و یا عملی خوب یا بد انجام دهند - برای اینکه مقصود خدا در گزینش استوار بماند، نه از راه اعمال، بلکه به واسطۀ او که انسان را فرا می‌خوانَد - ۱۲به رِبِکا گفته شد که «بزرگتر کوچکتر را خدمت خواهد کرد.» ۱۳چنانکه نوشته شده است: «یعقوب را دوست داشتم، امّا از عیسو نفرت کردم». ۱۴پس چه گوییم؟ آیا خدا بی‌انصاف است؟ هرگز! ۱۵زیرا به موسی می‌گوید: «رحم خواهم کرد بر هر که نسبت به او رحیم هستم؛ و شفقت خواهم کرد بر هر که نسبت به او شفقت دارم.» ۱۶بنابراین، به خواست یا تلاش انسان بستگی ندارد، بلکه به خدایی بستگی دارد که رحم می‌کند». (رومیان ۱۶-۱۱:۹)
آرمینین ها (الهیات آرمینین) معمولا قبول نمی کنند که این متن ارتباطی نسبت به گزینش شخصی برای نجات دارد. این دیدگاه که برای الهیات سیستماتیک است، برای ایشان غیرقابل قبول است و سعی می کنند به دو صورت اجتناب کنند. اولاً برخی از آنها ادعا می كنند كه این متن در مورد برگزیدگی برای نجات صحبت نمی كند بلكه در مورد انتخاب خدمتِ زمینی و برکاتِ زمینی است۱. دوماً برخی از آرمینین هامعتقدند که این متن درمورد برگزیدگی بلاشرط یعقوب و عیسو صحبت نمی کند، بلکه درمورد انتخاب قومی می باشد که از یعقوب است یعنی بنی اسرائیل بوجود می آید۲. (البته برخی از آرمینین ها هردو استدلال را به یکباره مطرح می کنند۳.)
پس، آیا رومیان ۱۱:۹-۱۶ درباره برگزیدگی بلاشرط برای نجات سخن می گوید؟
ما سعی داریم تا اثبات کنیم که
- اولاً این متن درباره گزینش برای نجات سخن می گوید،
- و دوماً منظور پولس رسول انتخاب مردم بصورت فردی می باشد و نه همه ی نسل بشر.
این که در رومیان ۱۱:۹-۱۶ سخن از نجات است و نه فقط برکاتِ زمینی یا خدمت – ]هم با ۸ و باب ۹[، شواهد داخلی در خودِ آن بخش و همچنین بعلاوه استدلال های منطقی نشان داده شده است.
در کانتکست پیشین ]باب ۸[ تصویر بعدی را می بینیم. کل بابِ هشتم برروی نجات تمرکز دارد. آنجا گفته می شود که «اکنون برای آنان که در مسیحْ عیسی هستند، دیگر هیچ محکومیتی نیست» (رومیان ۱:۸). این نتیجه ایمان به انجیل است که پولس در هفت باب اول این رسـاله توضیح می دهد و البته که این مربوط به نجات است. در ادامه باب هشتم از عادل شمرده شدگی (۴:۸، ۳۰)، از متعلق بودن به مسیح (۹:۸)، درباره حیاتِ روح خدا در ما و رستاخیز بدنهای ما (۱۱:۸)، از فرزندخواندگی ما توسط خداوند (۱۴:۸-۱۶) و وارثان آسمانی آینده (۱۷:۸) در مورد جلال ما در آسمان (۱۷:۸-۱۸، ۳۰) ، در مورد امید به نجات (۲۴:۸) و در مورد به شباهت عیسی درآمدن (۲۹:۸). سخن می گوید. بدون شک همه این جنبه ها مربوط به نجات روحانی و ابدی است و نه به برکاتِ زمینی یا خدمات زمینی.
آغاز باب ۹ نیز از نجات سخن می گوید. پولس با این کلمات فصل جدیدی را باز می کند:
«در مسیح راست می‌گویم... که در قلب خود دردی جانکاه و اندوهی همیشگی دارم: زیرا آرزو می‌داشتم خود در راه برادرانم، یعنی آنان که همنژاد مَنَند، ملعون شوم و از مسیح محروم گردم...» (۱:۹-۳).
پولس رسول درباره قوم اسرائیل می نویسد که مسیح خود را نپذیرفتند. با پشت کردن به عیسی مسیح، آنها نه فقط برکاتِ زمینی و یا خدمت خود را از دست دادند، آنها فرصتِ نجات را نیز از دست دادند، برای اینکه
«هر که به او ایمان دارد محکوم نمی‌شود، امّا هر که به او ایمان ندارد، هم‌اینک محکوم شده است، زیرا به نام پسر یگانۀ خدا ایمان نیاورده است» (یوحنا ۱۸:۳).
به همین دلیل است که پولس به عنوان جایگزینی برای سرنوشت قوم اسرائیل، رفاه زمینی خود را – برای قربانی شدن - پیشنهاد نمی دهد بلکه سرنوشت جاودانه خود را: «... زیرا آرزو می‌داشتم خود در راه برادرانم، یعنی آنان که همنژاد مَنَند، ملعون شوم و از مسیح محروم گردم...» (رومیان ۳:۹). اگر فقط موضوع رفاه، برکات یا خدماتِ زمینی برای هموطنانش بود، او به سختی طرف دیگر قیاسش، ملعون شدن از نجات گرانبهایش را قرار می داد. همانطور که توماس شراینر می نویسد «...در باب های ۹ تا۱۱ رساله به رومیان، پولس فقط نگران این نیست که اسرائیل نعمت های موقتی خود را از دست داده یا اینکه سرنوشت تاریخی آنگونه که انتظار می رفت به نتیجه نرسید. در رومیان ۹ - ۱۱ پولس درباره مسئله اسرائیل [در نقشه ی خداوند] رنج می کشد؛ زیرا بسیاری از مردم او نجات نمی یابند»۴.
رومیان ۸:۹ همچنین نشان می دهد كه منظور پولس نجات است و نه خدمت زمینی: «...فرزندان جسمانی نیستند که فرزند خدایند، بلکه فرزندان وعده نسل ابراهیم شمرده می‌شوند». رسول اشاره می کند که همه فرزندان ابراهیم فرزندان وعده نبودند بلکه فقط یک نفر - اسحاق بود. با این کار او این احتمال را پیش می کشد که حتی هم اکنون فرزندان جسمی ابراهیم ممکن است فرزندانِ خدا نباشند. این عبارت «فرزندانِ خدا» به نجات روحانی اشاره دارد.
علاوه بر این در رومیان ۱۱:۹-۱۶سخن از نجات است که در متن بعدی به آن اشاره می شود. در ادامه باب نهم، پولس رسول موضوع را تغییر نمی دهد، تغییرات شدیدی ایجاد نمی کند و بخش جدیدی را شروع نمی کند. او به پاسخ دادن به همان مشكلی كه در ابتدای باب بیان كرد ادامه می دهد: چرا یهودیان مسیح را نپذیرفتند. در آیه ۱۸ او از رحمت و سختدلی می نویسد: «خدا بر هر که بخواهد رحم می‌کند و هر که را بخواهد سختدل می‌سازد».نقطه مقابل رحم در این آیه عدم وجود برکاتِ زمینی نیست بلکه سختدلی – نافرمانی از سخنان خداوند است (همانطور که در مثال فرعون مشاهده می شود).
در آیات ۲۲-۲۳-م پولس درباره از دو سرنوشت متناقض مردم می گوید: «... ظروفِ مورد غضب را که برای هلاکت آماده شده‌اند با بردباری بسیار تحمل کند، تا بتواند عظمت جلال خود را بر ظروفِ مورد رحمت معلوم گرداند، ظروفی که آنان را پیشاپیش برای جلال آماده کرده است...» البته "غضب" و "مرگ" – این عدم وجود نعمت های زمینی و دشواری های انجام امور زمینی نیست. دقیقا همینطور «جلال» – کامیابی زمینی نیست بلکه سرنوشتی ست ابدی.
در آیه ۲۵-م پولس می گوید که خداوند امت ها (قوم های بت پرست) (مقایسه کنید ۲۴:۹) را به عنوان قوم خود می پذیرد: «...آنان را که قوم من نبودند،”قوم خویش“ خواهم خواند، و او را که دوست نداشتم را، ”محبوب خویش“ خواهم نامید». پذیرش بت پرستان (امتها) به عنوان قوم خداوند ارتباطی به برکاتِ زمینی ندارد بلکه مربوط به نجات است. همچنین در آیه ۲۶-مورد مورد فرزندخواندگی امتها گفته شده است:
و نیز چنین خواهد شد که در جایی که به ایشان گفته شد: ”شما قوم من نیستید“، در همان جا ’پسران خدای زنده‘ خوانده خواهند شد». مفهوم فرزندخواندگی هر کسی توسط خداوند بصورت جدایی ناپذیری در کتاب مقدس با نجات مرتبط است. امتها به خاطر برکاتِ زمینی به فرزندی قبول نشده بودند بلکه تا امید نجات را با قوم اسرائیل تقسیم کنند.
سرانجام آیه ۲۷-م نجات معنوی ذکر می کند: «و اِشعیا دربارۀ قوم اسرائیل ندا درمی‌دهد که: «حتی اگر شمار بنی‌اسرائیل مانند شنهای دریا باشد، تنها باقیماندگانی از ایشان نجات خواهند یافت...» اینجا به طور مستقیم از نجات صحبت می کند. بنابراین متن بعدی به وضوح نشان می دهد که سخن فقط از نعمت های زمینی یا خدمت نیست بلکه درباره نجات معنوی است.
در رومیان ۱۱:۹-۱۶ صحبت درباره نجات است و کل این پاراگراف به آن مرتبط می باشد. بویژه اصطلاحات آیه ۱۲ مضمون نجات را ارائه می دهد چرا که پولس در هیچ متن دیگری از عبارت «نه از راه اعمال» به مفهومی «غیر نجات شناسی» استفاده نمی کند ۵. برای مقایسه نگاه کنید: رومیان ۲۰:۳، ۲۷-۲۸؛ ۲:۴، ۶؛ ۳۱:۹-۳۲؛ ۶:۱۱؛ غلاطیان ۱۶:۲؛ ۲:۳، ۵، ۱۰، افسسیان ۹:۲؛ ۲ تیموتائوس ۹:۱؛ تیتوس ۵:۳. اهمیت این عبارت برای الهیات پولس و ثبات استفاده از آن در رساله های وی به معنای نجات شناسی در این عبارت است.
بعلاوه در آیه ۱۵-م پولس درباره رحم می نویسد: «زیرا به موسی می‌گوید: رحم خواهم کرد بر هر که نسبت به او رحیم هستم؛ و شفقت خواهم کرد بر هر که نسبت به او شفقت دارم». رحم (از فعل یونا