خوشابحال فقیرانِ در روح، زیرا ملکوت آسمان از آن ایشان است.
متی ۵:۳
در این آیه صحبت از دو موضوع بسیار مهم است. عیسی مسیح می خواهد ما درک بکنیم که
الف: (فقر روحانی) چیست
ب: چگونه این فقر روحانی برطرف می شود
الف.
در تفسیر آیه باید فقر را تعریف بکنیم. فقر به زبان ساده یعنی عدم وجودِ چیزی که به آن احتیاج داریم. این فقر می تواند مالی، اجتماعی، فرهنگی، سلامت و یا هر چیز دیگر باشد. موضوع مهم این است که ما بخاطر عدم وجود آن چیزِ مورد نیاز در مشکل و معضل قرار میگیریم.
در این آیه اما با فقر از نوع و جنس خاص روبه رو هستیم، (فقر روحانی).
یعنی در روح ما چیزی باید باشد که الآن وجود ندارد و ما بخاطر عدم وجود آن در رنج و مشکلات متعددی قرار گرفته ایم. کلام خداوند این کمبود را به ما اینطور نشان می دهد:
و شما را که در خطایا و گناهان مرده بودید، زنده گردانید،
افسسیان ۱:۲
مرگی که بخاطر گناه وارد جهان شد به روح ما نیز سرایت کرده و عملا آن را در موقعیتِ نیستی قرار داد. ما انسانها گناهکار هستیم و این گناه است که عامل اصلی (فقر روحانی) می باشد. بنابراین وقتی که عیسی می گوید: «خوشابحال فقیران در روح...» منظورش به آنانی است که درک کرده اند که گناهکار می باشند و می دانند که در صورتی که این گناه و اثرات آن برطرف نشود دچار مرگِ نهایی یا مرگِ دوم خواهند شد. جالب اینجاست که اثرات آن گناه حتی پیش از مرگ دوم نیز ایشان را درگیر خود خواهد کرد.
آنگاه مرگ و دنیای مردگان به دریاچهً آتش افکنده شد (این دریاچهً آتش، مرگ دوم است).
مکاشفه ۱۴:۲۰
ب.
اما آیا آنکه بدانید تنها مشکل شما چیست برای حل آن کفایت می کند؟ خیر. بسیاری از انسانها ذاتاً می دانند که گناهکار هستند و از کمبود (فیض و رحمت) خداوند رنج می برند. اما حاضر به رفع آن نمی باشند (رومیان ۱).
به زبانی دیگر عیسی در این آیه می گوید ملکوت آسمان تنها از آن کسانی می باشند که نه تنها از ناتوانی روحانی خود در برابر گناه آگاهی دارند بلکه بعد از آگاهی، برای رفع آن فقر دست به کار می شوند.
دست به کار یعنی: در برابر خداوند عیسی مسیح فروتن شده و زانو می زنند. اعتراف می کنند که ایشان در این جنگ روحانی با گناه ناتوان هستند. پولس رسول پس از درک فقر روحانی اش این وضعیت را اینطور بیان می کند:
وای بر من که مرد شقی‌ای هستم! کیست که مرا از جسم این موت رهایی بخشد؟
رومیان ۲۴:۷
پولس رسول از این ناتوانی روحانی خود در برابر خشنودی اراده خداوند آگاهی داشت. بنابراین پاسخ را تنها در یک چیز می یابد:
خدا را شکر می‌کنم بوساطت خداوند ما عیسی مسیح. خلاصه اینکه من به ذهن خود شریعت خدا را بندگی می‌کنم و اما به جسم خود شریعت گناه
رومیان ۲۵:۷
پس می توان اینگونه نتیجه گرفت که:
اول) شناخت فقر روحانی اولین قدم در راه رسیدن به ثروت آسمانی می باشد.
دوم) باید بپذیریم که در برابر دنیا، گناه و لعنتی که در آن قرار دارد ناتوان هستیم.
سوم) باید بپذیریم که این فقر با هیچ ثروت زمینی از بین نخواهد رفت. نه استعدادهای ما، نه پول، نه خانواده، نه موقعیت های اجتماعی، سیاسی و یا دینی و هیچ موفقیت زمینی قادر به پوشاندن فقر روحانی شما نمی باشد. آنها فقط مثل مسکن هایی است که برای دردِ سرطان خورده می شوند. بی اثر و موقتی خواهند بود.
چهارم) باید بپذیریم که تنها راه پیروزی بر فقر روحانی پذیرش ثروت آسمانی است. آن ثروت آسمانی فیض و رحمت عیسی مسیح خداوند می باشد.
پنجم) باید بپذیریم تا زمانی زنده هستیم، این فقر دائمی است و تنها با دریافت طبیعتی تازه، فروتنی دائمی و اطاعت دائمی در مسیح و کلام او می باشد که قابل پیشگیری و مهار می باشد.
زیرا این را می‌دانیم که انسانِ قدیم ما با او مصلوب شد تا بدن گناه نابود گشته، دیگر گناه را بندگی نکنیم.
رومیان ۶:۶
در ملکوت آسمان تنها ثروتمندانی وارد خواهند شد که بر روی زمین فقر خود را با ناله و درد به «عیسی مسیح» اعلام کرده باشند.
زیرا که به فیض نجات یافته‌اید، بوسیله ایمان و این از شما نیست بلکه بخشش خداست،
و نه از اعمال، تا هیچ‌کس فخر نکند.
افسسیان ۸:۲-۹
- شبان مانی محمدی
