آیا عبرانیان شش درباره مرگ نجات یافتگان می گوید؟

آیا عبرانیان شش درباره مرگ نجات یافتگان می گوید؟

چگونه این آیات از عبرانیان را توضیح بدهیم؟ ظاهر امر این است که این آیات به افرادی اشاره می کند که ایماندار هستند و تولد تازه دارند.

زیرا آنانی که یک بار منوّر گشتند و لذّت عطای آسمانی را چشیدند و شریک روح‌القدس گردیدند،

و لذّت کلام نیکوی خدا و نیروهای عالم آینده را چشیدند،

اگر بیفتند، غیر ممکن است که ایشان را بار دیگر برای توبه تازه سازند، در حالتی که پسرِ خدا را برای خود باز مصلوب می‌کنند و او را بی‌حرمت می‌سازند.

زیرا زمینی که بارانی را که بارها بر آن می‌افتد، می‌خورد و گیاهان نیکو برای استفادۀ کسانی که به‌خاطر آنها کشت شده است، از خدا برکت می‌یابد.

امّا اگر خار و خس می‌رویاند، طرد شده و نزدیک به لعنت و در آخر، سوخته می‌شود.

امّا ای عزیزان در حقّ شما چیزهای بهتر و قرین نجات را یقین می‌داریم، هر چند بدینطور سخن می‌گوییم.

عبرانیان ۴:۶-۹

۰۰۰

نویسنده در این آیات این افراد را با کمک چند مضمون توصیف می کند: «منور شدگان»، «لمس کنندگان لذات آسمانی»، «کسانی که در روح القدس شریک شده اند»، «کسانی که طعم نیکو کلام خدا را چشیده اند»، «و در سقوط شده اند». در واقع، به نظر می رسد که این کلمات برای نشان دادن وضعیت کسانی است که قبل از افتادن نجات اشته اند.

بیایید هر یک از این توضیحات را یک به یک بررسی کنیم.

الف. در نظر گرفتن عبارات کلیدی

۱. «منور شده اند» (τοὺς ἅπαξ φωτισθέντας).

این عبارت نشان می دهد که یهودیان در حقیقت با انجیل تعلیم یافته اند و این انجیل و خبر خوش تنها با ادراک عقلی آنها همراه بوده است و نه ادراک قلبی و تولد تازه. این بدان معنی است که آنها در مقطعی از زندگی خود انجیل را شنیده و آن را درک کردند. اما آنها آن را به دل نپذیرفتند (رومیان ۱:۳-۲؛ همچنین خروج ۶:۱۹؛ ۱:۲۱؛ تثنیه ۷:۴؛ ۱۲:۱۰-۱۳؛ ۲:۳۳-۴؛ دوم سموئیل ۲۳:۷؛ اول پادشاهان ۳:۲؛ اشعیا ۶:۶۱؛ نحمیا ۱۳:۹؛ رومیان ۱۸:۲؛ غلاطیان ۱۹:۳).

توضیحات:

اولا، آیه ۶ می گوید که آنها دیگر نمی توانند به توبه تجدید شوند، زیرا آنها "لغزش می کنند"، آنها "پسر خدا را دوباره برای خود مصلوب می کنند و او را بی حرمت می کنند." این سخنی است در مورد افرادی که امیدی به نجاتشان نیست. ظاهراً در نتیجه بی ایمانی سرسختانه، آنها قبلاً توسط خدا قضاوت می شوند، مانند نسل یهودیان در روزگار موسی که قلب های خود را سخت کردند و به سرزمین موعود وارد نشدند (عبرانیان ۷:۳-۱۰، ۱۶-۱۹).

ثانیاً، این افراد با زمینی که خار و خار تولید می کند (آیه ۸) تشبیه و مقایشه می شوند که نفرین و سوخته خواهند شد. (متی ۱۸:۱۳-۲۳).

ثالثاً، این آموزه که می‌تواند در یک ایمانداری که تولد تازه دارد روندی معکوس آغاز شود تا به بی ایمانی برسد، که از حالت عادل شمرده شدگی به حالت محکومیت، از حالت بخشش به حالت گناه، از وضعیت زندگی روحانی به حالت محکومیت منتهی شود. مرگ روحانی، از حالت «در مسیح» به حالت «خارج از مسیح»، از حالت برکت و جایهای آسمانی ​​(افسسیان ۳:۱) تا حالت نفرین و طردشدگی کامل - با تعلیم انجیل در مورد از دست ندادن نجات یا پایداری مقدسین در تضاد است. (ر.ک. عبرانیان ۹:۶؛ عبرانیان ۲۰:۱۳-۲۱؛ رومیان ۱:۵-۲۰؛ ۲۳:۶؛ ۱:۸-۳۸و غیره).

و چهارم، این موضوع با تعلیم مسیح در مَثَل ۴ زمین مطابقت دارد (لوقا ۱۳:۸). «و آنانی که بر سنگلاخ هستند، کسانی می‌باشند که چون کلام را می‌شنوند، آن را به شادی می‌پذیرند و اینها ریشه ندارند؛ پس تا مدّتی ایمان دارند و در وقت آزمایش، مرتد می‌شوند.» در این مثل، هر چهار نوع زمین کلام را شنیدند، اما فقط «خاک خوب» میوه داد. دقیقا آن زمین تعیین شده بود تا کلام را در دل نگاه دارد (لوقا ۱۵:۸).

۲. کسانی که لذت عطای آسمانی را چشیدند

(γευσαμένους τε τῆς δωρεᾶς τῆς ἐπουρανίου).

۱. این یکی دیگر از موارد هشدار دهنده می باشد. واژه «چشیده» (γεύομαι) به معنای تجربه کردن چیزی، شناختن چیزی از روی احساس یا تجربه است. به عنوان مثال، دراول سموویل ۴۳:۱۴می گوید که یوناتان طعم عسل را چشید. یوحنا ۹:۲ در مورد اینکه رئیس مجلس شراب را چشید. این کلمه به صورت مجازی نیز به کار می رود. به عنوان مثال، در عبرانیان ۹:۲ می گوید که مسیح طعم مرگ چشید. (متی ۲۸:۱۶؛ مرقس ۱:۹؛ لوقا ۲۷:۹؛ یوحنا ۵۲:۸ را ببینید).

۲.با توجه به کانتکست و موضوع آیه، کسانی که نویسنده پیام خطاب به آنهاست، به نوعی طعم عطای آسمانی را تجربه کرده اند. آنها در یک تجربه شگفت انگیز از یک عطای آسمانی شرکت کردند. اما این عطا چیست؟ و چه زمانی اتفاق افتاد؟ از آنجایی که این پیام خطاب به یهودیان است، منطقی است که آن را به مرزهای آنها و در کانتکست قوم یهود محدود کنیم.

دو گزینه ممکن وجود دارد.

الف) اول، در دوران خدمت موسی در بیابان اتفاق افتاد، زمانی که یهودیان برکات معجزه آسایی را از جانب خداوند تجربه کردند، هنگامی که برای آنها منا و بلدرچین فرستاده شد، از سنگ آب داده شد و غیره.