چگونه با فرشتگان آسمان ارتباط برقرار خواهیم کرد؟

چگونه با فرشتگان آسمان ارتباط برقرار خواهیم کرد؟

جان مک آرتور

زندگی و دنیای فرشتگان درست مثل ما فعال و پیچیده است. آنان در بعد دیگری ساکن هستند اما جهان‌های ما اغلب با یکدیگر تماس پیدا کرده و دست کم برخی از امور آنها به امور این دنیا ربط پیدا می‌کند. عبرانیان ۱۴:۱ آنان را «روحهایی خدمتگزار» توصیف می‌کند که «برای خدمت به وارثان آیندۀ نجات فرستاده می‌شوند.»

مارتین لوتر بر این عقیده بود که فرشته موجودی روحانی و بدون بدن است که خدا آن را به طور خاص برای خدمت به مسیحیت و کلیسا خلق نموده. به ما گفته نشده که آیا این کارکرد اصلی فرشتگان است یا نه، اما مطمئناً یکی از وظایفشان است. (اینکه آنها در زنجیره‌‌ای ساختاریافته از فرمانها قرار گرفته‌اند، می‌تواند بیانگر این موضوع باشد که وظایف فرشتگان مطابق با مرتبه‌ای که دارند، متفاوت است).

بدون شک فرشتگان به‌عنوان ارواحی که به برگزیدگان خدمت می‌کنند، در امور بشر فعال هستند، گرچه معمولاً دیده نمی‌شوند. مطمئناً کارهای زیادی از جانب ما انجام می‌دهند اما در هیچ کجای کتاب مقدس تشویق نشدهدایم که بر این موضوع بیش از حد متمرکز شویم. ما هرگز تشویق نشده‌ایم که کار نادیدنی فرشتگان را در زندگی‌مان تشخیص دهیم. ما صرفاً باید مهمان‌نوازی مسیح‌گونه را از خود نشان دهیم زیرا هرگز نمی‌دانیم که یک فزشته چه زمانی و به چه شکلی مهمان ما خواهد بود.

عبرانیان ۱۴:۱ فرشتگان را «ارواح خدمتگزار» می‌نامد، یعنی ایشان بدنهای جسمانی ندارند. با این‌حال، گاهی به شکل مرئی ظاهر می‌شوند، البته هرگاه خداوند این اجازه را به ایشان دهد. هرگاه کتاب‌مقدس از ظهور آنها بر زمین صحبت می‌کند، همیشه آنها را به شکل مرد توصیف می‌کند. برای آنها ضمایر مذکر به کار رفته است. به‌عنوان مثال، در فصلهای ۱۸ و ۱۹ پیدایش، زمانی که فرشتگان به دیدار ابراهیم آمدند و از سدوم دیدن کردند، ظاهرشان کاملاً مثل یک انسان بود. آنان با ابراهیم نشست و برخاست کردند. با او غذا خوردند، راه رفتند و به زبان بشری صحبت کردند. تمام جزئیات ظاهری و رفتاری آنها به مانند یک انسان بود.

در جاهای دیگر، فرشتگان مثل انسانها ظاهر شدند اما با خصوصیاتی خارق‌العاده و مافوق طبیعی. به‌عنوان مثال، در متی ۳:۲۸-۴، فرشته‌ای که بر سر قبر خالی عیسی ظاهر شد، ظاهر طبیعی و بشری نداشت: «چهرۀ آن فرشته همچون برقِ آسمان می‌درخشید و جامه‌اش چون برف، سفید بود. نگهبانان از هراسِ دیدن او به لرزه افتاده، چون مردگان شدند!»

ظهورهای کتاب‌مقدسی فرشتگان- برخلاف افسانه‌های معروف- اغلب با ترس و وحشت شدید همراه بوده است. وقتی فرشته‌ای بر مریم ظاهر شد، همان لحظه‌ای که به او سلام داد، «مریم با شنیدن سخنان او پریشان شد و با خود اندیشید که این چگونه سلامی است» (لوقا ۲۹:۱). شبانانی که برای دیدن تولد عیسی رفته بودند، از دیدن فرشتگان «سخت وحشت کردند» (لوقا ۹:۲). سربازان رومی که از مقبرۀ عیسی محافظت می‌کردند، از هراس دیدن فرشته‌ای در آنجا «به لرزه افتاده، چون مردگان شدند!» (متی ۴:۲۸).

در موقعیت‌های نادری که فرشتگان در کتاب‌مقدس به صورت مرئی ظاهر می‌شدند، نقش قاصد را ایفا می‌کردند. این یکی از نقش‌های اصلی آنها بود. در حقیقت، «قاصد» مفهوم اصلی کلمۀ یونانی آنجلوس می‌باشد. بنابراین، فرشتگان به‌عنوان قاصدان آسمانی خدمت می‌کنند و این موضوع را در سراسر کتاب‌مقدس مشاهده می‌کنیم. فرشته‌ای که بر مریم ظاهر شد، خود را به نام معرفی کرد: «من جبرئیلم که در حضور خدا می‌ایستم. اکنون فرستاده شده‌ام تا با تو سخن گویم و این بشارت را به تو رسانم» (لوقا ۱۹:۱). در این موقعیت خاص و شاید به خاطر اهمیت این پیام، فرشته‌ای به بلندمرتبه‌ای او (م.ک. دانیال ۱۶:۸ و ۲۱:۹) که معمولاً در حضور خدا می‌ایستاد، نزد مریم فرستاده شد تا این کلام را برساند.

در آخر، همانطور که دیدیم، فرشتگان به طور مرتب خدا را گرداگرد تختش پرستش می‌کنند. پرستش یکی از کارکردهای اصلی آنان است (اشعیا ۳:۶؛ مکاشفه ۶:۴-۹؛ ۹:۵-۱۴).

کتاب‌مقدس می‌گوید که ما به فرشتگان ملحق شده و خدا را گرداگرد تختش خواهیم پرستید. مکاشفه ۴:۴ نخستین صحنه‌ای را که یوحنا در رویای آسمان مشاهده کرد، چنین توصیف می‌کند: «گرداگرد تخت، بیست و چهار پیر نشسته بودند. آنان جامۀ سفید بر تن داشتند و تاج طلا بر سر.» پیران نماد کلیسا هستند. اینکه ایشان جایگاهی ثابت دارند، نشان می‌دهد که قوم بازخرید شدۀ خدا، به همراه فرشتگان تا ابد خدا را خواهند پرستید.

این سرود آسمان است. برای شنیدن آن بی‌قرارم.

بی‌صبرانه منتظرم تا آن را با صدایی جلال یافته بسرایم.

یوحنا موجودات خارق‌العاده‌ای را توصیف می‌کند که خدا را گرداگرد تختش بی‌وقفه پرستش می‌کنند. او در آیۀ ۸ اضافه می‌کند: «شبانه‌روز، بی‌وقفه می‌گفتند: ”قدوس، قدوس، قدوس است خداوند خدای قادر مطلق، او که بود و هست و می‌آید.» فرشتگان هرگز از خدمت خود خسته نشده و پاک‌ترین و کامل‌ترین پرستش را تقدیم می‌کنند، درست همان‌طور ک اشعیا در رویایش توصیف نمود (م.ک. اشعیا ۳:۶).

«هر بار که آن موجودهای زنده، جلال و عزّت و سپاس نثار آن تخت‌نشین می‌کنند که جاودانه زنده است، آن بیست و چهار پیش روی تخت‌نشین بر خاک می‌افتند و او را که جاودانه زنده است می‌پرستند و پیش تخت او تاج از سر فرو می‌گذارند و می‌گویند: ”ای خداوندْ خدای ما، تو سزاوار جلال و عزّت و قدرتی، زیرا که آفریدگار همه چیز تویی و همه چیز به خواست تو وجود یافت و به خواست تو آفریده شد.» (مکاشفه ۹:۴-۱۱).

مکاشفه ۸:۵-۱۲ صحنه‌ای مشابه را به تصویر می‌کشد که هزاران هزار صدا دربارۀ شایستگی خدا و بره می‌خوانند.

این سرود آسمان است. برای شنیدن آن بی‌قرارم. بی‌صبرانه منتظرم تا آن را با صدایی جلال یافته بسرایم و عضو گروه عظیم نجات‌یافتگان باشم و با تمام لشکریان آسمان به آن ملحق شوم.

بلافاصله با شنیدن آن صدا، تمام مشکلات زمین بی‌اهمیت می‌گردند. تمام زحمات ما به پایان می‌رسند. اشکهایمان پاک می‌شوند و هیچ چیزی باقی نمی‌ماند جز برکت آسمان و برخورداری کامل ما از خدا تا به ابد.

این مقاله برگرفته از کتاب جان‌ مک‌آرتور با این عنوان می‌باشد:

جلال آسمان: حقیقت آسمان، فرشتگان و حیات جاودان

جان مک‌آرتور شبان و معلم کلیسای Grace Community Church در سان ولی کالیفرنیا است. او از سال ۱۹۶۹ در آنجا خدمت نموده است. وی به خاطر موعظۀ تفسیری و آیه به آیۀ کلام و خدمت وعظ در برنامۀ رادیویی و روزانۀ Grace to You  در دنیا شناخته شده است. او نویسنده یا ویراستار حدود ۴۰۰ کتاب و راهنمای مطالعه بوده است. مک‌آرتور مدیر بازنشستۀ دانشکده‌های Master’s Seminary  و Master’s University می‌باشد. او و همسرش پاتریشیا در کالیفرنیای جنوبی زندگی می‌کنند و چهار فرزند بالغ دارند.

How Do We Relate to Angels?