ملکه آسمان کیست؟
عبارت «ملکه آسمان» دو مرتبه در کتاب ارمیا آمده است. اولین بار این عبارت در جایی از کتاب مقدس آمده که بت پرستی اسرائیلی ها به شکل خانوادگی باعث خشم خداوند شد. کودکان چوب جمع می کردند وپدرانشان از آن چوب ها برای ساختن قربانگاه به منظور ستایش خدایان دروغین استفاده می کردند. زن ها خمیر درست می کردند تا برای ملکه آسمان نان بپزند (ارمیا فصل 7 آیه 18). این لقب به ایشتار إلهه بابلی ها اشاره می کند، الهه ای که با نام عشتورت نیز شناخته می شود. آنها تصور می کردند که او همسر یکی از خدایان دروغین بعل به نام مولاک (مولوخ) بود. انگیزه زنان برای پرستش عشتورت از شهرت او به عنوان إلهه باروری سرچشمه می گرفت، از آنجایی که بچه دار شدن مهمترین خواسته زنان آن دوره بود، پرستش این ملکه آسمان در جوامع بت پرست بسیار رواج داشت و متاسفانه در بین اسرائیلی ها نیز رواج پیدا کرد.
این عبارت بار دیگر در ارمیا فصل 44 آیه های 17 تا 25 آمده است جایی که ارمیا کلام خدا را برای اسرائیلی ها بازگو می کند. ارمیا نافرمانی وبت پرستی مردم را که باعث خشم خدا شده بود به آنها یادآوری می کند واینکه با مصیبت وبلا تنبیه خواهند شد. ارمیا به آنها هشدار می دهند که در صورت توبه نکردن، مجازات های سنگین تری در انتظار آنها می باشد. اما آنها گفتند که به کار خودشان ادامه خواهند داد و برای عشتورت، ملکه آسمانی، قربانی خواهند کرد. حتی آرامش وخوشبختی ای که زمانی به لطف خداوند به آنها اعطا شده بود را به ملکه آسمان نسبت داند.
مشخص نیست که ایده همسر خدا بودن عشتورت از کجا سرچشمه گرفته است، اما به سادگی می توان دید که چگونه ترکیب کردن بت پرستی وپرستش پادشاه واقعی آسمان باعث شده تا عشتروت وخداوند را به هم ربط دهند. از آنجایی که پرستش عشتورت شامل اعمال جنسی (باروری، زایش وفاحشگی در معبد) می شد بنابراین این رابطه برای اذهان فاسد دارای طبیعت جنسی بود. واضح است که در نظر گرفتن «ملکه آسمان» به عنوان همسر یا معشوق خداوند (پادشاه آسمان) بت پرستی وغیر کتاب مقدسی است.
ملکه آسمان هرگز وجود نداشته و ندارد.
تنها یهوه پادشاه آسمان وجود دارد وفرمانروایی می کند. او تخت پادشاهی وقدرت خودش را با کسی قسمت نمی کند. ایده مریم به عنوان ملکه آسمان نیز هیچ پایه واساس کتاب مقدسی ندارد و از تبلیغ کشیشان و پاپ های کلیسای کاتولیک روم سرچشمه می گیرد. درست است که مریم قطعا یک زن جوان پرهیزکار بود وبه او این برکت داده شد تا عیسی مسیح را به دنیا آورد اما او ذات الهی نداشت، عاری از گناه نبود و نباید پرستش شده و به او دعا کرد. هیچ یک از پیروان پدر آسمانی پرستش شدن را نمی پذیرند. پطرس ورسولان اجازه نداند تا پرستش شوند (اعمال رسولان فصل 10 آیه های 25 تا 26، فصل 14 آیه های 13 تا 14). فرشتگان مقدس پرستش شدن را نمی پذیرند (مکاشفه فصل 19 آیه 10، فصل 22 آیه 9).
پاسخ همیشه یک چیز است: خدا را بپرستید!
پرستش، عبادت واحترام به هرکسی غیر از خدا چیزی جز بت پرستی نیست. سخنان مریم در سرود ستایشی او (لوقا فصل 1 آیه های 46 تا 55) مشخص می کند که او هرگز خودش را یک معصوم که شایسته ستایش باشد نمی دانسته است بلکه برای نجات فقط به لطف خدا تکیه کرد: «روح من، به سبب نجات‌دهنده‌ام خدا، شاد ومسرور می‌گردد!». فقط گناهکاران به نجات دهنده نیاز دارند ومریم هم این نیاز را در خود می دید.
علاوه بر این مورد، در پاسخ عیسی مسیح به آن زن (لوقا فصل 11 آیه های 27 تا 28) نوعی توبیخ ملایم دیده می شود: «اين سخنان هنوز بر زبان عيسی بود كه زنی از ميان جمعيت با صدای بلند گفت: خوشا به حال آن مادری كه تو را به دنیا آورد وشير داد! عيسی در جواب گفت: بلی، اما خوشبخت‌تر از مادر من، كسی است كه كلام خدا را می‌شنود وبه آن عمل می‌كند!». عیسی مسیح با این کار راه را برای هر نوع مورد پرستش قرار دادن مریم بست. او می توانست به راحتی بگوید «بله، خداوند ملکه آسمان را برکت دهد» اما این را نگفت. او بر روی حقیقتی تاکید کرد که کتاب مقدس می کند یعنی ملکه آسمان وجود خارجی ندارد. تنها اشاره کتاب مقدس به «ملکه آسمان» مربوط به إلهه بت پرستان وادیان دروغین است.
