آیا هر فرد مسیحی یک میسونر است؟

آیا هر فرد مسیحی یک میسونر است؟

الیوت کلارک

اصطلاح «میسیونر» یکی از آن کلماتی است که بارها شنیده و به کار می‌بریم. اما اگر از مسیحیان بپرسید که میسیونر کیست یا کار او چیست، از هر کسی پاسخی متفاوت دریافت می‌کنید که باعث سردرگمی‌تان می‌شود.

آیا دوست شما که به هایتی سفر می‌کند تا به مدت یک هفته در یتیم خانه‌ای کار کند، می‌تواند خود را میسیونر بداند؟ نظر شما در مورد یک مسیحی هندی که رانندۀ تاکسی است و در سانفرانسیسکو به‌صورت فعال بشارت می‌دهد، چیست؟ یا شبانان آمریکایی تعلیم‌دیده‌ای که در آفریقای جنوبی فعالیت می‌کنند؟

موضوعی که قضیه را پیچیده می‌کند این است که اکثر ما شنیده‌ایم که می‌گویند:

 "هر مسیحی یک میسیونر است".

درست است که هر مسیحی نقشی را در مأموریت مسیح ایفا می‌کند، اما فکر نمی‌کنم درست باشد که همۀ ما خود را میسیونر خطاب کنیم. پس اگر همه میسیونر نیستند، چطور بفهمیم که میسیونر کیست؟

«فرستاده شدگان»

کلمۀ انگلیسی «missionary» از ریشۀ لاتین missio، به معنای «فرستادن» گرفته شده و با کلمۀ apostello در زبان یونانی هم‌معناست. کلمۀ هم‌ریشۀ آن apistolos می‌باشد که کلمۀ انگلیسی apostle در زبان انگلیسی (به معنای رسول) از آن گرفته شده است و کسی را توصیف می‌کند که برای انجام مأموریت یا کاری خاص فرستاده شده است.

بنابراین، میسیونر بودن یعنی رسول بودن - به معنای «فرستاده شده.»

اما این تعریف ساده می‌تواند گیج‌کننده باشد. اکثر مسیحیان معتقدند که دوازده رسول به‌عنوان شالودۀ کلیسا اقتداری منحصربه‌فرد دارند (افسسیان ۲۰:۲). با این وجود، وقتی عهدجدید را می‌خوانیم، می‌بینیم که کلمۀ apostolos در مورد افرادی به کار رفته که از گروه دوازده شاگرد نبودند.

مثال بارز آن، پولس است که خود را رسول می‌دانست، با اینکه جزو شاگردان اولیۀ عیسی نبود. عدۀ بسیاری نیز این لقب را برای خود به کار بردند، به‌عنوان مثال، برنابا (اعمال ۱۴:۱۴) و ظاهراً سیلاس (اول تسالونیکیان ۱:۱؛ ۶:۲-۷)، یعقوب برادر عیسی (غلاطیان ۱۹:۱) و احتمالاً آپولس (اول قرنتیان ۶:۴- ۱۰) و حتی شاید آندْرونیکوس و یونیاس (رومیان ۷:۱۶).

مثالی که در این زمینه به ما کمک می‌کند، اِپافرودیتوس می‌باشد. پولس او را «فرستادۀ» (apostolos) کلیسای فیلیپی می‌دانست که  جانش را برای کار مسیح به خطر انداخت (فیلیپیان ۲۵:۲، ۳۰)؛ و وقتی کلیساهایی که تحت خدمت پولس بودند، تصمیم گرفتند که برای کلیساهای جفادیدۀ اورشلیم هدایا بفرستند، «فرستادگانی» (apostoloi) تعیین کردند تا از جانب آنان رفته و ایمانداران را تشویق و تقویت نمایند (دوم قرنتیان ۱۸:۸-۲۳). 

از این آیات متوجه می‌شویم که اصطلاح «رسول» در عهدجدید به کسانی اشاره دارد که از سوی کلیسا انتخاب و فرستاده می‌شوند تا مسئولیت خاصی را در راستای تحقق مأموریت مسیح به انجام رسانند.

اصطلاح «رسول» در عهدجدید به کسانی اشاره دارد که از سوی کلیسا انتخاب و فرستاده می‌شوند تا مسئولیت خاصی را در راستای تحقق مأموریت مسیح به انجام رسانند.

Missionary bishop in Africa says abuse crisis “touches the whole Church”

همه میسیونر نیستند

وقتی کسی می‌گوید، «هر مسیحی یک میسیونر است» این پیش‌فرض را دارد که مأموریت بزرگ به همۀ ایمانداران سپرده شده است (متی ۱۸:۲۸- ۲۰). از آنجایی که عیسی اقتدار منحصربه‌فردی به دوازده شاگرد داد، بسیاری تصور می‌کنند که ما نیز به همان شکل فرستاده شده‌ایم (یوحنا ۲۱:۲۰). به عبارت دیگر، هر شاگرد مسیح یک شاگردساز است. بله من هم موافقم.

اما وقتی هر کسی را - طبق ادعای برخی- میسیونر بدانیم، هیچ کس واقعاً میسیونر نیست. به این قیاس توجه کنید. ما قبول داریم که همۀ مسیحیان به خدمت فراخوانده شده‌اند، اما این بدین معنا نیست که همۀ ما خادمین (یا شماسان) هستیم، یعنی کسانی که از سوی کلیسا رسماً به خدمت شبانی منصوب شده‌اند. همین قاعده برای میسیونرها نیز صدق می‌کند. نباید لقب میسیونر را برای هر کسی به کار برد، زیرا این اصطلاح به کسانی اشاره دارد که از سوی کلیسا برای مأموریتی خاص فرستاده شده‌اند.

در اینجا، نکتۀ مهم درک مسئولیت کلیسای محلی است. «فرستاده» حالت مفعول دارد. میسیونرها به ارادۀ خود فرستاده نمی‌شوند، درست همان‌طور که هیچ کس خود را به‌عنوان سفیر یک کشور منصوب نمی‌کند. در عوض، این یک مسئولیت منحصربه‌فرد کلیسای محلی است که خادمانی را از میان امتها فراخوانده و مأمور سازد (اعمال ۱:۱۳-۳)، و مسئولیت میسیونرها این است که پیوسته به کلیسای خود پاسخگو باشند (اعمال ۲۶:۱۴- ۲۸).

تعریف

بر اساس توضیحاتی که داده شد، من این تعریف را مناسب می‌دانم:

"میسیونر یک مسیحی شایسته و واجد شرایط است که تحت اقتدار و اجازۀ یک کلیسای محلی

به ناحیه‌ای فرستاده می‌شود تا کار مأموریت بزرگ را پیگیری نماید."

ماهیت نقش میسیونر صرفاً به خاطر کاری که می‌کند یا جایی که می‌رود، نیست، بلکه به اینکه چگونه و از سوی چه کسی فرستاده می‌شود، مربوط می‌شود. یک ایماندار نوعی، صرفاً به خاطر بشارت دادن یا شاگردی در جماعتش، میسیونر به شمار نمی‌رود. همانطور که یک تاجر صرفاً به خاطر رفت و آمد از برلین به پکن میسیونر به شمار نمی‌رود. عمل و مکان به‌تنهایی از یک شخص میسیونر نمی‌سازند.

در عوض، کسی میسیونر است که از سوی کلیسای محلی فرستاده می‌شود. بنابراین، تجار، داوطلبان خدمت کوتاه مدت یا رانندگان هم می‌توانند میسیونر باشند. این اصطلاح منعطف است و به شغل، مدت زمان یا حتی الگوی مالی خاصی نیاز ندارد.

میسیونرها به ارادۀ خود فرستاده نمی‌شوند، درست همان‌طور که هیچ کس خود را به‌عنوان سفیر یک کشور منصوب نمی‌کند.

لازمۀ میسیونر بودن این است که شخص به اختیار و اجازۀ کلیسا برای انجام مأموریت بزرگ فرستاده شده باشد. از مثال رسولان اولیه می‌فهمیم که این مقام با وظایفی نظیر بنای کلیساها از طریق بشارت، شاگردسازی و توسعۀ رهبری در ارتباط است. اگر کار ما ارتباطی به آن مأموریت نداشته باشد – حتی در نقش حمایتگری مثل اپافرادیتوس- نمی‌توانیم خود را میسیونر بدانیم. 

در آخر اینکه، این کار باید در مناطقی انجام شود که نیازهای مشخصی دارند. این نیازها می‌توانند در اطراف شما یا در منطقه‌ای دور وجود داشته باشند. به باور من، ما نباید لقب میسیونر را فقط برای کسانی به کار ببریم که زبان جدیدی یاد می‌گیرند و نزد مردمی می‌روند که از نجات بی‌بهره‌اند. بر اساس این معیار، پولس و بقیه میسیونر به شمار نمی‌روند. در عوض، بهتر است که به نیازهای مختلفی توجه کنیم که خادمین را عازم یک منطقه می‌کنند. این خدمت می‌تواند شامل هر چیزی باشد، از بشارت و تقویت کلیسا تا تربیت رهبران.

چه کسانی این خواندگی را دارند؟

بنابراین، تعریف میسیونر به ماهیت مأموریت و هدف خدمت بستگی دارد. به کسانی که شایستۀ این مقام هستند؛ یعنی، دندانپزشکی که فقط جرمگیری می‌کند یا داوطلبی که چاه می‌کند، نباید میسیونر در نظر گرفته شوند. اما بانکداری که برای بشارت به یک شهر بزرگ می‌رود یا خادم پاره‌وقتی که برای تعلیم شبانان بومی فرستاده می‌شود، می‌توانند میسیونر خوانده شوند.

اما هدف من از این مقاله این نیست که هر خدمتی را ارزیابی کرده و تعیین کنم که کدامیک مأموریت یا رسالت به شمار می‌رود. همچنین، قصد ندارم برداشت‌های مختلف دربارۀ اینکه چه کسانی را باید میسیونر به شمار آورد، مورد موشکافی قرار دهم. بلکه صرفاً می‌خواهم یک تعریف از آن ارائه دهم که به باور خودم می‌تواند این موضوعِ پیچیده و گیج کننده را روشن گرداند.

در نهایت، سخن من این است: این ما نیستیم که تعیین می‌کنیم چه کسی میسیونر است و چه کسی نیست. این دعوت کلیسای محلی است. در نتیجه، پاسخ به سوال «میسیونر کیست» ساده‌تر و در عین حال، دشوارتر می‌شود. مشخصاً این خدمت در مورد رهبران کلیسا به مسئولیت خطیری اشاره دارد.

منبع به زبان اصلی

ترجمه در خدمت "چهره به چهره"