شبانان زن، واعظین زن،
و آزمایش قریب الوقوع مجمع بپتیست (تعمیدی) جنوبی
«اینک تکه ابری کوچک به اندازۀ کف دست از دریا برمی‌آید.»۱ این پیامی بود که ایلیای نبی از خدمتگزار خود شنید. سپس، «طولی نکشید که آسمان از ابر غلیظ و باد، سیاه‌فام شد و باران سنگین باریدن گرفت.»
مشکلات اغلب اینگونه به وجود می‌آیند. در ابتدا، فقط یک ابر کوچک وجود دارد. کمی بعد، بارانی شدید می‌بارد. خب، قضیه این است.
مسالۀ خدمت زنان به‌عنوان شبانان و واعظان در کلیساها، مجمع بپتیست جنوبی را از دهۀ ۷۰ میلادی به هم ریخت، تا زمانی که «احیای محافظه‌کارانه» در مجمع این مساله را در «ایمان و پیام تعمید»، نسخۀ ۲۰۰۰ به‌طور شفاف شرح داد. در این کلیساها تعداد زنانی که به‌عنوان شبان خدمت نموده‌اند انگشت شمار بوده، انگیزۀ آن دو نیروی اصلی بوده:
- اول، مطالبات موج دوم فمینیسم
- و دوم، محرکهایی از سوی الهیات آزادی [لیبرال].
در هر دوی این موارد، مانع اصلی کتاب مقدس بود، اما این شاخه‌ها که به واسطۀ لیبرالیسمِ الهیاتی در معرض خطر بودند، استدلالهای تجدیدنظرخواهان را ارائه کردند تا براهین برآمده از کتاب مقدس را بی اثرکنند. استراتژی‌های انهدام کتاب مقدسی دو شکل اساسی به خود گرفت. استدلالی که عرضه شد این بود که
۱) یا مسیحیان نزدیک به ۲۰۰۰ سال کتاب مقدس را اشتباه خوانده‌اند
۲) یا کتاب مقدس به شکل ناامید کننده‌ای با پدرسالاری و ستم، پیچیده و مبهم گشته
۳) یا نویسندگان کتاب مقدسی واقعاً در اشتباه بودند.
معمولاً استدلالها با یکدیگر همراه می‌شوند. سن آدلای استیونسون با مقایسۀ پولس با کشیش نورمن وینسنت پیل (واعظی که سطح الهیات بالایی نداشت اما مثبت اندیشی او بالا بود)، با زبان طنز بیان نمود: «پولس قدیس را جذاب و پیل قدیس را ترسناک می‌دانم.» خب، لیبرالها و فمنیستها، پولس قدیس را ترسناک می‌دانند. نظریه‌پردازان ال جی بی تی کیو (همجنسبازها، دگرجنسبازها و...) کاملاً با این موضوع موافق هستند.
نتیجۀ این امر فمنیستی شدن جنبش آزادی خواه پروتستان می‌باشد. بدون تعارف بگوییم، فقط اینطور نیست که مردهای زیادی در آنجا باقی نمانده باشد. در حقیقت، بسیاری از مردم آن کلیساها را ترک کرده‌اند. الهیات لیبرال برای هر کلیسا یا شاخه‌ای همچون بوسۀ مرگ است. چیزی نمانده به جز فعالیتهای عدالت اجتماعی و فعالیتهای حفظ و نگهداری موقت.
در میان اونجلیکالی‌های چپ گرا، بحثهای روز اندکی متعادلتر شده، اما به همان نتیجه رسیده‌اند - کار کلیسا در زمینۀ محدود کردن خدمت تعلیم کلیسا به مردان اشتباه است - زنان باید به خدمت فراخوانده، گماشته شده و در جایگاه خطابه و موعظه قرار گیرند و اقتدار تعلیمی آنها به طور کامل و برابر به رسمیت شناخته شود. جناح چپ کوچک اما تاثیرگذار مجمع بپتیست جنوبی در دهۀ ۷۰ در مورد شبان شدن زنان مشتاق بود، و از دهۀ ۸۰، «میانه‌روها» در این مجمع به لحاظ نظری، متعهد به زنان شبان شدند. میانه‌روها برای حمایت از زنان شبان حرفهای زیادی برای گفتن داشتند، اما اکثر جمعیت کلیساهای آنان سرسختانه مطمئن بودند که شبانشان باید مرد باشد. قبل از «احیای محافظه‌کارانه»، دانشکده‌های الهیات از تحصیل زنان برای شبانی کاملاً حمایت می‌کردند، اما کلیساهای اندکی پذیرای این قضیه بودند.
در حقیقت، مسالۀ خدمت زنان به‌عنوان شبان، به «احیای محافظه‌کارانۀ» مجمع بپتیست جنوبی دامن زد. این مساله به سرعت در حال روشن شدن بود. دودستگی بر سر خدمت زنان به‌عنوان شبانان نشانۀ تفرقه‌ای عمیقتر بر سر سندیت و تفسیر کتاب مقدس بود. به بیان ساده، تنها راه برای تایید خدمت شبانی از سوی زنان، انکار سندیت و کفایت متون کتاب مقدسی نظیر اول قرنتیان ۱۴ و اول تیموتائوس ۲ است. این پیچیده‌تر از آن چیزی است که می‌بینیم. بعلاوه، کلیسای مسیحی در تقریباً در هر سنتی، در طول دو هزار سال و در هر مکانی روی زمین، این متون را به وضوح درک نموده است. امروزه، در اکثر کلیساهای جهان، شکی در مورد این متون وجود ندارد. علاوه بر این، در سراسر کتاب مقدس، شهادتهایی در مورد تفاوتهای خدادادی در نقشهای زنان و مردان در کلیسا و در خانه وجود دارد. پیگیری الگوی حقیقت مکشوف شده دشوار نیست.
بپتیستهای جنوبی در سال ۲۰۰۰ مسائل اعتقادی را به‌عنوان بخشی از اعتراف ایمان تدوین نموده‌اند. «اعتقادنامه و پیام تعمید» مورد بازبینی قرار گرفت تا مشخص شود که «هرچند هم مردان و هم زنان برای خدمت در کلیسا عطایا دارند، اما خدمت شبانی محدود به مردان است، همانگونه که کتاب مقدس تعیین نموده است.» دوباره می‌گوییم، این جمله کاملاً واضح است و بخشی از بنیان اعترافی است که به کلیساهای بپتیست جنوبی اجازه می‌دهد که در ماموریت و خدمت مشارکت داشته باشند. هر استاد الهیاتی که در شش دانشکدۀ ما تعلیم می‌دهد، به این تعلیم پایبند است و باید در مورد آن واضح عمل کند. همین اصل در مورد هر میسیونر و خادمی که در «هئیت خدمت بین المللی» و «هئیت خدمت آمریکای شمالی» و فعال در کار مجمع بپتیست جنوبی است، صدق می‌کند. BF&M (اعتقادنامه و پیام) خلاصۀ باورهای بپتیستی است که مشخص می‌کند یک بپتیست جنوبی همکار به چه معناست و کلیسا «در مشارکت دوستانه» با مجمع چه مفهومی دارد. این جمله در نظام نامۀ مجمع بپتیست جنوبی درج شده است: «از نظر مجمع تنها کلیسایی در مشارکت دوستانه با مجمع است و با اهداف و کار آن موافق می‌باشد (به عبارت دیگر، کلیسای «همکار» اصطلاحی است که در اسناد معتبر مجمع به کار رفته است) که
۱) ایمان و عمل آن با بیانیۀ ایمان مجمع شباهت نزدیکی داشته باشد.»
اخیرا، کمتر از بیست سال بعد از این جملۀ واضح، بپتیستهای جنوبی سعی کردند بین مقام شبان و عمل موعظه تمایز قائل شوند، از این رو، به زنان اجازۀ موعظه به جماعت را بدهند، اما بحث آنها این است که نقش «شبان ارشد» هنوز به مردان اختصاص یافته است. بحثی مشابه در میان پرزبیتری‌ها (مشایخی ها) مطرح شده که می‌گویند باید به زنان اجازه داده شود که انواع خدماتی که برای مردان عادی (که برای خدمت دستگذاری نشده‌اند) مهیاست، انجام دهند. صادقانه بگویم، شک دارم که این بحث حتی برای پرزبیتری‌ها هم قابل اجرا باشد، اما باید بحث پرزبیتری‌ها را به خود آنها واگذارم. در هر موقعیتی، استدلال و بحث قطعاً برای بپتیستها کاربردی نیست، به دو دلیل واضح: اولاً ما الهیاتی در زمینۀ خدمت انتصابی (یا دست گذاری) نداریم. برای انتصاب موضوعی تعیین کننده در هر امری، هیچ پایۀ الهیاتی نداریم. در هیچ یک از اعتراف نامه‌های ایمان بپتیستی در کل تاریخ، هیچ شواهدی برای الهیات انتصاب پیدا نخواهید کرد. همچنین، هیچ اشاره‌ای به شبان «ارشد» به چشم شما نخواهد خورد. شبان، شبان است و «مقام شبانی محدود به مردان است، همانگونه که کتاب مقدس تعیین کرده است.»
دلیل دوم هم به همان سادگی است. در آخرت شناسی بپتیستی، مقام و کارکرد دقیقاً یک چیز هستند.
سوال: واعظ شما کیست؟ پاسخ: هر کسی که موعظه می‌کند. بپتیستها به درستی در مقابل هرگونه تمایز بین مقام و کارکرد پافشاری کرده و باور دارند که چنین تمایزی در عهدجدید وجود ندارد.
حتی اخیرا، برخی از کلیساها شروع کرده‌اند به انتخاب (و حتی دست گذاری) شبانان زن. در برخی موارد، مطمئن نیستیم که این به چه معناست و آیا به تعلیم دادن هم مربوط می‌شود. در موارد دیگرن به روشنی، بدین معناست که زن در جایگاه معلم قرار دارد. هفتۀ گذشته، کلیسای مشارکتی سدلبک در کالیفورنیا سه زن را به‌عنوان شبان دستگذاری نمود. کلیسا این واقعه را «تاریخی» توصیف نمود و عکسی از مراسم دستگذاری با این متن گذاشت: «شبان کلیسای سدلبک، ریک وارن و سایرین برای سه شبان اول زن دعا می‌کنند.»
با توجه به متون محدودی که در این زمینه وجود دارد، سخت می‌توان فهمید که منظور کلیسا از این کار دقیقاً چیست، اما قطعاً معرفی سه زن به‌عنوان شبان را دربرداشت. از آنجایی که هر یک از آنان از قبل در خدمت کلیسایی فعال بودند، این خبر تنها زمانی معنا پیدا می‌کند که دست گذاری امری مهم تلقی شود.
این تصویر کامل زمانی روشن می‌گردد که یکی از زنان به نام سینتیا پتی که به عنوان شبان معرفی شد، در قالب مصاحبه توضیح داد که «این تغییر آموزه‌ای برای ”زنانی که در خدمت هستند“ انقلابی بود.» او اینگونه ادامه داد: «این افتخار نصیب من شد و من بسی خوشحالم. مهمترین موضوع برای من این است که چگونه این اتفاق برای تمام خادمین زن جوانتر که واقعاً رویا یا اشتیاق شبان شدن را داشتند، تازه و نوین است!» وی بعداً در این متن بیان کرد که «نقش زنان در کلیسا دگرگون شده» و چنین نتیجه گیری کرد: «این روزی تازه برای زنان فعال در خدمت است و این مایۀ افتخار و سعادت من است که ردای شبانی را حمل کنم و عنوان شبان «خدمات نسل بعد» را در کلیسای سدلبک به دوش بکشم.»
به بیان دیگر، جای شکی نیست که این سه زن برای خدمت شبانی و تعلیم در نظر گرفته شدند. بپتیستهای جنوبی از طریق «ایمان و پیام بپتیستی» به وضوح مشخص کرده‌اند که این مخالف کتاب مقدس است.
بپتیسنهای جنوبی دوباره در موقعیت تصمیم گیری قرار دارند. دیگر جایی برای تنش و مباحثه نیست. این جنبشها نشان دهندۀ تلاش برای تعریف و بیان مجدد شالودۀ اعتقادی ایمان بپتیست جنوبی و خدمت مشارکتی است. مسائل الهیاتی از سال ۲۰۰۰ که بپتیستهای جنوبی به وضوح و دقت در «ایمان و پیام بپتیستی» صحبت کردند، تغییر نکرده است. مهمتر از آن، کتب مقدس تغییر نکرده و نمی‌تواند تغییر کند.
باورهای «ایمان و پیام بپتیستی»- همۀ آنها- یک اساس آموزه‌ای را برای کنوانیسون ما و مشارکت و تعاون ما با یکدیگر تشریح می‌کنند. هرگونه استفاده از اصطلاح «شبان» برای زنان در رهبری کلیسا، در بهترین حالت غیرحکیمانه و گیج کننده است. در موارد بیشماری، مشخص شده که برخی کلیساها، از جمله کلیساهای تقریباً بزرگ و معروف، زنان را به خدمت شبانی می‌گمارند که این امر با اعتراف ایمان ما آشکارا تناقض دارد. علاوه بر این، تعدادی از کلیساها که حداقل در فهرست بپتیست جنوبی جای گرفته‌اند، از وعظ زنان در جلسات صبحگاهی استقبال کرده و برای آن تبلیغ نموده‌اند.
مجمع بپتیست جنوبی در مورد اعترافات الهیاتی و اساس و پایۀ مشارکت ما نباید به صورت مبهم عمل کند. ما نمی‌توانیم اینگونه باشیم. تلاشها در زمینۀ انکار این مساله به نتیجه نخواهد رسید. در حال حاضر، بپتیستهای جنوبی تصمیم خواهند گرفت که آیا آموزۀ مجمع بپتیست جنوبی را از نو تعریف خواهیم کرد یا خیر. به باور من آنها اجازه نمی‌دهند چنین اتفاقی بیافتد. باور من این است که بپتیستهای جنوبی از حقیقت فرار می‌کنند.
اما این دیگر تکه ابری کوچک به اندازۀ کف دست نیست.
۱. اول پادشاهان ۴۴:۱۸-۴۵
- آلبرت موهلر
