۱) تفکری که پيروانش "ابيونی" نام دارند می گويد:
عيسی يک انسان و يهودی دين دار بود شريعت را به منتها درجه نيکويی انجام داد در روز تعميدش خدا روح القدوس را بدو بخشيد و به او شخصيت و قدرت خارق العاده بخشيد و زمان مصلوب شدن روح القدس از او دور شد و بدين منظور بر روی صليب فرياد ميزند که چرا مرا ترک کردی . اين دسته معتقدند که عيسی مسيح به سبب اطاعتش از شريعت به مرحله مافوق بشری رسيد اما هيچ وقت خدا نبود .
۲) قرنها بعد فردی به نام "آريوس"
که شبان کليسايی در مصر کنونی بود تفکری را عنوان نمود به اين شکل که :خدا، عيسی را خلق نمود بعد تمامی اختيارات جهان خلوت و همه چيز را به او واگذار کرد. درک ناقص آريوس از واژه "نخست زاده" که در کولسيان ١۵:١ آمده است اين تفکر اشتباه را در او ايجاد نمود. جمله اشتباهی را آريوس در تاريخ حک کرد با اين مزمون که: «زمانی بوده است که عيسی نبوده است.» خوشبختانه در شورای نيقيه با اين بدعت مقابله شد و هم اکنون نيز در کليساهای سنتی هنگام دادن عشا ربانی اعضا برخاسته و قانون ايمان نيقيه را قرائت می کنند. متاسفانه بدعت آريوس هم اکنون با پوشش "شاهدان يهوه" و [برانهامیست ها] قابل رويت است.
۳) تفکر ديگری که بين اشخاصی که خود را مسيحيان آزاد انديش معرفی می کنند اين است که:
عيسی انسانی والاست و او فقط می تواند سرمشق و الگوی ما باشد. البته او الگوی ما است و بايد او را الگوی زندگی خود قرار دهيم اما ذات مسيح بالاتر از آن است که صرفا الگو باشد.
با بررسی نکاتی می توانيم به خدا بودن وی پی ببريم. خصوصيات و صفات خدا به عيسی نسبت داده شده است مانند:
- ٖآفرينش : يوحنا باب ١ آيات ٣ و ١٠ و کولسيان ١۶:١ و عبرانيان باب ١ آيات ٢ و ۱۰
- ٖحاکميت : لوقا ٢٢:١٠ و کولسيان ١٧:١ و عبرانيان ۳:۱
- بخشش گناهان : متی باب ٩ آيات ۲ و ۷، کولوسیان ۱۳:۳
- قيامت و داوری: متی باب ٢۵ آيات ۳۱ و ۳۲، اعمال رسولان ۴۱:۱۷، فیلیپیان ۲۱:۳
- نابودی و بازسازی همه چيز: عبرانيان باب ١ آيات ۱۰ و ۱۲، مکاشفه ۵:۲۱
- عارف بر همه چيز: يوحنا باب ۴ آيات ۱۶ و ۱۹
- حی بودن : متی ٢٠:٢٨
- تغيير ناپذيری: عبرانيان ۸:۱۳
...
پس در عيسی با شخصيتی فوق بشری مواجه می شويم که خصوصيات و صفاتی را داراست که خدا می تواند داشته باشد. اعمالی را انجام می دهد که خدا می تواند انجام دهد.
