خداوند خود را معرفی می کند
حتما بسیاری از شما دیده یا شنیده اید که در مراسمات کلیسایی و یا در تلویزیون و یا سمینارها این آیه را استفاده می کنند برای خطاب قرار دادن ایمانداران:
"روح خداوند بر من است، زیرا که مرا مسح کرد تا فقیران را بشارت دهم و مرا فرستاد تا شکسته دلان را شفا بخشم و اسیران را به رستگاری و کوران را به بینایی موعظه کنم و تا کوبیدگان را آزاد سازم،" (لوقا ۱۸:۴)
و پس از اعلام این آیه خواسته می شود تا ایمانداران از این قوت و قدرت برای پیشرفت در کارها و خدمتها استفاده کنند. اما فی الواقع استفاده از این آیه در خطاب قرار دادن ایمانداران کاملا اشتباه و غیر کتاب مقدسی است. ولی به چه دلیل؟
ریشه این آیه در کتاب اشعیا باب ۶۱ آیه ۱ می باشد که اینگونه مکتوب شده:
"روح خداوند یهوه بر من است زیرا خداوند مرا مسح کرده است تا مسکینان را بشارت دهم و مرا فرستاده تا شکسته دلان را التیام بخشم و اسیران را به رستگاری و محبوسان را به آزادی ندا کنم،"
* این آیات ارائه دهنده تصویری از یک شخص است که بوسیله روح مسح شده تا پیام تسلی بخش و تشویق آمیزی را برای قوم خود بیاورد. اما اشعیا با الهام از روح این سخنان قصار را ابراز کرد تا مسایا شخص مسح شده، بعدها این سخنان را منتسب به خود نماید (لوقا ۴: ۱۶-۱۹). عیسی بعد از نقل قول آیه ۱و اولین بخش آیه ۲، به شنوندگان خود گفت: "امروز این نوشته در گوشهای شما تمام شد" (لوقا ۴: ۲۰-۲۱).
در سطحی مقدماتی، سخنان اشعیا در این فصل درباره نجات یهودیان از اسارت در بابل است. اما در بُعدی مهمتر، اشعیا همچنین در مورد یک نجات دهنده سخن می گوید که تمامی نوع بشر را از اسارت گناه نجات خواهد داد. در هر دو مورد سخنان اشعیا، هم برای مردمان عصر عهد قدیم و هم برای مردمان کنونی این عصر، مایه تسلی و امید عظیمی است. شکسته دلان بهبود و التیام خواهند یافت؛ اسیران آزاد خواهند شد (اشعیا ۴۲: ۷ مشاهده شود). در عوض خاکستر و ماتم و اندوه، مردم با روغن شادمانی مسح شده و ردای تسبیح و ستایش خواهند پوشید (آیه ۳). این نجات وعده داده شده به انسانها در سال پسندیده خدا می باشد (آیه ۲).
و حالا بازگردیم به لوقا باب ۴ :
* صحیفۀ اشعیای نبی را به عیسی دادند تا بخواند. وی اشعیا ۶۱: ۱-۲ را قرائت فرمود که نبوت‌های مربوط به مسیحا را بازگو می‌کند. بدینسان، هنگامی که عیسی آن را خواند، حقیقتا در مورد خود سخن می‌گفت. روح خداوند بر من است (آیه ۱۸). عیسی به واسطۀ روح‌القدس قوت یافته بود؛ او پر از روح‌القدس بود (آیه‌های ۱، ۱۴). روح به گونه‌ای نامحدود به او عطا شده بود (یوحنا ۳: ۳۴).
... زیرا که مرا مسح کرد تا فقیران را بشارت دهم. عیسی «شخص مسح شده» بود (لوقا ۲: ۲۵ مشاهده شود). در اینجا فقیران تنها به مستمندان اشاره نمی‌کند، بلکه فقیران و مسکینان در روح را نیز شامل می‌شود (متی ۵: ۳ مشاهده شود). مسکینان و فقیران در روح هستند که با شادمانی خبر خوش نجات را دریافت می‌دارند.
نتیجه گیری:
هیچ انسانی قادر به آزادسازی اسیران و تسکین مسکینان نخواهد بود مگر آنکه روح خداوند که شخص سوم تثلیث است او را از نو مولود کند. وقتی عیسی گفت روح خداوند یهوه بر من است منظورش آن بود که من دارای تمامیت ذات الهی و اقتدار و قدرت خداوند هستم و آنکس که قادر است نجات دهنده باشد آنکسی است که (مسایا) یا (مسح شده) خداوند است و او خود من یعنی عیسی می باشم. به همین دلیل است که مشخصا استفاده کردن از این آیه (لوقا ۱۸:۴ و اشعیا ۱:۶۱) تنها مختص عیسی بود و ایمانداران حق آن را ندارند که از این آیه برای خطاب قرار دادن خودشان استفاده کنند زیرا جلال و قدوسیت تنها از آن خداوند ماست. ولی این توضیحات بدان معناست که ما روح خداوند را نداریم و مسح وی بر ما نیست؟ خیر! هرشخصی که به روح خداوند تولد تازه را دریافت کرده روح، مسح و تعمید در روح القدس را دارد اما با این تفاوت که روح خداند در تن جسمانی ما ساکن نیست (در آن صورت ما نیز خدا می شدیم) بلکه روح خداوند در روح ما ساکن شده است و ما نیز طبق گفته عیسی مسیح قادریم با اعلام خبر خوش نجات به مردم دنیا از طریق کلام زنده خداوند آزادی و نجات را مژده بدهیم. پس ما نیز قدرت انجام انچه عیسی میکرد را دارا می باشیم (با تفاوت ذکر شده).
در پایان
بعضی از آیات در کل کتاب مقدس موجود می باشند (مثل آیه فوق) که انحصارا متعلق به خودِ خداوند و کاربردش برای انسان مجاز نمی باشد.
شما شاید بتوانید تلویحی از این آیات استفاده کرده تا سخنی را که ممکن است به ایمانداران مرتبط باشد را توضیح بدهید. اما در ((معنای لغوی و تحت اللفظی)) استفاده از این کلمات کتاب مقدسی نمی باشد. پس امید تا بار دیگر شنیدید که این آیه را خطاب به ایمانداران استفاده می کنند بدانید این اشتباه است تا بتوانید شما نیز این را به دیگران گوشزد کنید.
- مانی محمدی * تفسیر کاربردی
